Technika walki tonfą cz. 2
Dobry uchwyt tonfy to pierwszy krok na drodze do sukcesu, jednak osoby, które chcą skutecznie posługiwać się tym rodzajem broni, muszą zapoznać się ze znacznie większą ilością zasad. Wśród nich znajdują się m.in. różnorodne pozycje, jakie można przyjąć podczas walki, sposoby uderzeń i pchnięć, a nawet metody postępowania w przypadku, gdy przeciwnik próbuje nam odebrać broń.
Sposoby wyciągania tonfy
Oprócz umiejętności dobrego uchwycenia broni, ważny jest sposób jej wyciągnięcia ze specjalnej kabury. Po pierwsze, osoba, przeciwko której kierowany jest atak, zawsze ma nieco opóźnioną reakcję względem oceny zachowania przeciwnika. Oznacza to, że wyciągnięciu tonfy powinien automatycznie towarzyszyć krok w tył i przyjęcie postawy obronnej, dzięki czemu jesteśmy w stanie skuteczniej powstrzymać atak.
Skuteczna garda
Garda – tak jak było to wspomniane już w pierwszej części poradnika – jest bardzo ważnym elementem samoobrony. Odpowiednio przyjęta postawa może powstrzymać ataki przeciwnika i tym samym zapobiec odniesieniu przez nas obrażeń. W przypadku posługiwania się tonfą wyróżnia się dwa podstawowe sposoby trzymania gardy. Pierwszy, tradycyjny, jest wykorzystywany w momencie, gdy mamy do czynienia z przeciwnikiem nieuzbrojonym w broń białą lub palną. Ułożeniem ciała przypomina gardę bokserską; lewa noga jest wysunięta do przodu, tułów jest lekko skręcony, a ręce trzymane są na wysokości ramion. Tonfę powinno trzymać się w silniejszej ręce, krótszą stroną do przodu. Takie ustawienie pomoże nie tylko w bronieniu się przed ciosami, niezależnie, czy przeciwnik wyceluje w nas pięść czy też posłuży się kijem. Inną postawę przyjmuje się w wypadku, gdy napastnik posiada nóż lub broń tego samego rodzaju; różni się ona od gardy tradycyjnym tym, że to prawa noga jest wysunięta do przodu, a tonfa jest skierowana ku przeciwnikowi dłuższym końcem.
Pozycje gotowości i wyczekiwania
Nie licząc klasycznej gardy istnieje kilka pozycji, które przyjmuje się, jeśli używamy tonfy i spodziewamy się ataku. Takie postawy są bardzo często widywane szczególnie w telewizji, ponieważ zazwyczaj przyjmują je policjanci ochraniający wydarzenia o podwyższonym ryzyku (na przykład mecze dwóch zwaśnionych klubów). Postawy gotowości charakteryzują się – podobnie jak w przypadku gardy – przeniesieniem ciężaru ciała na jedną nogę (lewa noga wysunięta do przodu). Jedną z popularnych postaw, przyjmowanych chętnie przez funkcjonariuszy publicznych, jest trzymanie tonfy za rękojeść i skierowanie jej dłuższym końcem ku dołowi. Takie ustawienie nie podsyca agresji potencjalnie niebezpiecznych osób (na przykład kibiców piłkarskich czy demonstrantów), jednak pozwala na szybką i skuteczną interwencję, ponieważ do skutecznego użycia wystarczy jeden ruch przedramieniem. Ciekawym rozwiązaniem są również postawy wyczekujące, które w większości polegają na ustawieniu się na dwóch szeroko rozstawionych nogach, z tonfą schowaną za plecami.
Przeczytaj jeszcze:
